Διαταραχές λόγου

Ο λόγος (γραπτός ή προφορικός) είναι η βασική μορφή επικοινωνίας του ανθρώπου. Πολλές φορές όμως παρατηρούνται διάφορες ανωμαλίες ή διαταραχές λόγου κυρίως στην παιδική ηλικία που στην εποχή μας αντιμετωπίζονται από τη λογοθεραπεία, μια σύγχρονη επιστήμη που ασχολείται με την επίλυση των προβλημάτων στις δύο προαναφερόμενες μορφές έκφρασης του λόγου.

Υπάρχουν πολλές διαταραχές λόγου που κατατάσσονται ανάλογα και έχουν συγκεκριμένα προβλήματα αλλά και αντιμετώπιση. Ανάμεσά τους διακρίνουμε τη ...

... δυσαρθρία, το δυσγραμματισμό, το γλωσσικό αρνητισμό, τη δυσγλωσσία και άλλες. Πιο σημαντικές όλων όμως είναι η δυσλαλία (προβληματική άρθρωση που καθιστά το λόγο δυσνόητο στους άλλους), ταχυλαλία (γρήγορος ρυθμός ομιλίας με παραποίηση λέξεων λόγω βιασύνης και αποτέλεσμα μη καθαρή άρθρωση), τραυλισμό (που προκύπτει από ασυντόνιστες κινήσεις μυϊκού συστήματος, αναπνοής, φωνής, άρθρωσης και άλλων παραγόντων).

Τελευταία μεγάλο ποσοστό παιδιών, άγνωστο γιατί, παρουσιάζει προβλήματα δυσλεξίας και δυσαριθμίας, μια ειδική μαθησιακή αδυναμία στην ανάγνωση, την ορθογραφία και την αριθμητική. Πολύ γνωστή είναι και ο ψευδισμός που εκδηλώνεται με διάφορες μορφές ακουστικής και έκφρασης (πχ το γνωστό "γ" αντί "ρ" ή σε άλλα άτομα "λ" αντί "ρ") καθώς και οι περιπτώσεις "ισπανικού" τύπου με το γνωστό "θ" αντί "σ" με έντονο ή όχι βαθμό που σε κάποιες περιπτώσεις είναι και χαριτωμένο!

Φυσιολογικά πρέπει να γνωρίζουμε ότι μετά τα 5,5 χρόνια ηλικίας του ατόμου η φυσιολογική ανάπτυξη του λόγου ολοκληρώνεται. Αποκλίσεις από τη χρονολογική κατάληξη του λόγου μας οδηγούν στη διάγνωση της οποιασδήποτε διαταραχής που συμβαδίζει και με δυσκολίες μάθησης, άρα και ανταπόκριση στις σχολικές απαιτήσεις. Αν δεν υπάρξει κατάλληλη και κυρίως έγκαιρη βοήθεια το παιδί μένει πίσω και επιβαρύνεται επιπλέον ψυχολογικά δημιουργώντας φαύλο κύκλο.

Ερευνητικές ομάδες που ασχολήθηκαν κατά καιρούς με τα αίτια αυτών των διαταραχών λόγου ανακάλυψαν τη συνύπαρξη σε πολλές περιπτώσεις μεγαλύτερης διέγερσης του εγκεφαλικού φλοιού, προβλήματα διάσπασης προσοχής και συγκέντρωσης, συναισθηματικές διαταραχές ενώ στο μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών αυτών υπήρχε ανεπτυγμένη νοημοσύνη που απλά δεσμεύεται από τα στενά μαθησιακά πλαίσια που επιβάλλονται από την υποχρεωτική παιδεία και δε βρίσκει την απαραίτητη διέξοδο στις κλίσεις που ίσως το συγκεκριμένο παιδί μπορεί να διαπρέψει και να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα παιδιά. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι πολλές από τις ιδιοφυίες της παγκόσμιας κουλτούρας και επιστήμης είχαν διαταραχές λόγου.

[Πηγή]